Yarın 15 Temmuz…
9 yıl önce akşam saatlerinde ülkemizin tüm kurumlarına sistematik bir şekilde sızan ABD merkezli sözde bir cemaatin darbe girişimini izlemiştik.
Soru çalarak, bir gün lazım olur diye kilit noktalara “müritler” yerleştirerek bu ülkeyi bölmeye kalkıştılar.
Adalet kurumundan polis teşkilatına, askeriyeden diyanete varıncaya kadar her tarafa kendi adamlarını sistematik bir şekilde yerleştiriyorlardı.
Maalesef bu ülkede birçok kurum, siyasi parti, STK, oda, dernek seyir halindeydi.
Malatya’da ise durum daha vahimdi aslında.
Zaman gazetesine abone olmayan iş insanı yoktu mesela.
FETÖ’cü olmasına gerek yoktu, güçlü onlardı ve bizim Malatyalılar ise gücü severdi.
Sadece iş insanları mı?
Mesela STK’lar…
O dönemler bir çift laf söyleyen göremiyorduk!
Kerli felli başkanlarımız vardı, vekillerimiz vardı ama FETÖ’ye FETÖ denmeden önce Malatya’da çok az insan açık alanlarda konuşabiliyordu.
Üniversitemiz mesela…
Bırakın bir çift laf söylemeyi FETÖ’cülerler doluydu o tarihlerde!
Malatya Müftülüğü bile kafasını kuma gömmüştü çünkü Kuran ayetlerini bile değiştirmişlerdi bu alçaklar ama kimseden bir ses çıkmıyordu!
Çok iyi hatırlıyorum, 2010 yılının Mayıs ayında Mavi Marmara isimli gemide onlarca aktivist Filistin’e yardım malzemesi götürüyordu.
İsrail’in alçak komandoları Mavi Marmara gemisine çıkıp 10 yardımseveri öldürmüş 60 aktivisti ise yaralamıştı hatta İHH başkanını tutuklamıştı.
İnsani Yardım Vakfı’nın (İHH) düzenlediği bu kanlı yardım organizasyonu sonrasında ne mi olmuştu?
Fettullah Gülen isimli CİA ajanı “Ben İHH diye bir derneği ilk defa duyuyorum. Provakatif bir eylemdi” tarzında bir konuşma yapmış ve o tarihten sonra İHH’nın yaptığı yardım eylemi etkisizleştirilmeye başlanmış, öldürülen 10 insanın kimler olduğuna bile bakılmamıştı.
Adamların gazetesi, televizyonu, bankası, onlarca STK’sı, vekilleri vardı.
Hep bir ağızdan Mavi Marmarı’nın provakatif bir eylem olduğu yalanını yayıyorlardı.
Ben o tarihlerde Fetullah Gülen’i eleştiren bir yazı yazmıştım. Ne küfürler, ne hakaretler yemiştim.
Ama ülke sessizdi, Malatya ise zaten sessizdi.
Birkaç gazeteci bir-iki STK dışında konuşan çok az insan vardı.
“Alnı secde görüyor” diye kananları da sayarsak bu ülkenin bütün kılcal damarlarının içinden alyuvar gibi geçtiler ve ülkenin tüm dinamikleri izledi maalesef!
Bugün “Terörsüz Türkiye” diye bir süreç başladı mesela.
Dün FETÖ’nün avukatlığını yapan birçok gazeteci, akademisyen bugün PKK terör örgütü konusunda tereddütlerini söyleyen kim varsa linç ediyor.
Terörsüz bir ülkeyi kim istemez ki!
Ama sanki PKK terör örgütü bir savaşın sonunda “zafer” kazanmış gibi bir tutum oluşturulursa bu çok çok yanlış olur.
Şu anda anı yaşıyoruz ve yine kafamızı kuma gömmüşüz hissine kapılıyorum.
PKK’ya “terör örgütü” bile diyenlere “Ulusalcı, ideolojik düşünceden çıkmazsak barış olmaz” tarzında konuşmaların yapıldığı bir ülkeye nasıl geçtik?
Bizim taraf nasıl oldu da bu kadar hızlı evrimleşti?
PKK terör örgütü bile bu kadar hızlı evrimleşmiyorken biz niye 40 yıldır bedel ödemişken çok çok hızlı davranıyoruz.
Devlete baş kaldıran kim?
Terörle mücadele veren kim?
Bir tarafta devlet var, dünyanın sayılı diyeceğimiz ordusu var, G20 ülkeleri arasında dünyanın 17. büyük 2 bin yıllık ülkesi var; diğer tarafta 40 yıl önce bu ülkeyi böleceklerine inanan şu anda 3-5 bin teröristten oluştuğu söylenen bir örgüt var.
Biz niye bu kadar bu alçak örgütten daha hızlı evrimleştik!
Tamam, inşallah terörün T’si bile konuşulmaz ülkemizde ama biz niye bu kadar hızlı davranıyoruz?
Ne yani bizden hemen Apo canisine “kurucu önder” dememizi mi istiyorsunuz!
Yapmayın lütfen, yapmayın!
Bu ülke birçok badireden çıktı ve yine çıkacaktır ama reflekslerini kaybeden bir ülke olursak biteriz.
O yüzden her 15 Temmuz günü dünü unutmuyorum ve unutmayacağım.
O gün sessiz kalanlar bugün 15 Temmuz için basın bülteni atıyorlar gazetecilere.
O bültenleri hazırlamakla veya yayınlamakla bu ülkeyi daha çok sevdiğiniz ortaya çıkmaz.
Bunu bilin çünkü Kayısı Haber’de bir tane bile 15 Temmuz bülteni paylaşmıyorum!
