Nijer’de yaşayan bir arkadaşım geçmiş tarihte yaşanan bir hikâye anlatmıştı. İnanmamıştım ama paylaşmak istedim.
Bakalım inanacak mısınız?
*
Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı İnsani Gelişme Endeksi’nde istikrarlı bir şekilde son sıralarda yer alan Afrika kıtasının Nijer ülkesinin mütevazı Abalak şehrinde bir gün herkesi ilgilendirecek bir durum gerçekleşir.
Akşam saatlerinde Nijer Rasathanesi’nin ölçümlerine göre 6.8 büyüklüğünde deprem meydana gelir.
Tüm Abalak halkı sokaklara çıkar. Herkes panikle yakınlarını aramaya başlar. Telefon şirketleri uzun süre yoğunluktan dolayı çöker. Benzin istasyonlarında metrelerce kuyruklar oluşur.
Abalak Belediyesi sosyal medyadan sosyal tesislerinin açık olduğunu duyurur.
Gece saatlerinde Abalak halkının paniği geçer ve herkes evlerine döner.
Ertesi gün Abalak’ın kırsal bölgesinde 4 Abalaklının öldüğü duyurulur. Ve şehirde sadece 2 binanın yıkıldığı görülür.
İnsani Gelişme Endeksi’inde sürekli son sırada yer alan ülkenin daha az gelişmiş şehrinde Basın Özgürlüğü Endeksi’nde de yerlerdedir. Abalak yerel basını Abalak halkı yerine Abalak’ı yönetenlerin sesi olmaya devam eder.
Bu durumdan tüm Abalak halkı da memnun gözükürken aradan 3 yıl geçer.
Sabah saatlerinde 3 yıl önce yaşanan depremden çok daha ağır bir deprem yaşanır. Abalak dâhil tüm komşu iller de çok etkilenir.
Sayısız bina yıkılır.
Şehirde tam bir kaos vardır. Bırakın vatandaşların oturduğu binaları, resmi binalar dahi yerle bir olmuştur.
Abalak şehri haritan silinmiş gibi olur.
İlk üç gün ekmek ve su dahi bulunamaz.
Şehirde ilk hafta akaryakıt dahi bulunamıyordu.
Şehrin dörtte üçü şehir dışına çıkmak zorunda kalmıştı.
Abalak’ı yönetenler özeleştiri veya istifa mekanizmasını işletmek yerine kendilerini övmeye devam ediyordu.
Şehre gelen yardım kolilerini dahi doğru bir şekilde organize olup dağıtamıyorlardı.
Tek bir istifa veya görevden alma yaşanmıyordu.
Basın Özgürlüğü Endeksi’nde son sırada yer almanın gururuyla yerel basın temsilcileri ahlaki olan hiçbir mesleki faaliyeti yerine getirmeyip gene Abalak’ı yönetenlerin sesi olmaya devam ediyordu.
Ahlaksız Gazeteciler Topluluğu Endeksi’nde ödüle layık görülecek düzeyde yerel yöneticilerin avukatlığını yapan Abalak yerel basını hız kesmeden haberlerine devam ediyordu.
Aradan 4 ay geçer.
4 ay sonunda sorumlu bulunur!
Ahlaksız Gazeteciler Topluluğunun ödüle layık bazı temsilcileri Abalak Ticaret Odası Başkanı’nı sorumlu görmeye başlar.
Hatta istifa etmesi gerektiğini yazarlar.
Abalak Belediye Başkanı, Abalak milletvekilleri, Abalak’ın imarında oy hakkı olan kim varsa ses etmeyen Ahlaksız Gazeteciler, Abalak’ın müteahhitlerine dahi ses çıkartmazken oda başkanını hedef almaları takdirle karşılanır!
Sırf bu haberlerden dolayı Abalak Gazeteciler Federasyonu, Abalak’ın Ahlaksız Gazeteciler Topluluğuna o yıl Nijer’in Pulitzer’i sayılan Niamey Abdou Moumouni Üniversitesi’nin verdiği ödüle layık görülürler.
Kısacası geçmişte yaşanan ve ağır sonuçları olan depremden sonra sorumlu bu şekilde bulunmuş.
*
*
Hikâye bu…
İnandınız mı?
