Ne garip bi dünyada yaşıyoruz.
Şu ölümlü dünyada her saat değil, her saniye insanlığımızdan vazgeçiyoruz.
Tercih yapıyoruz aslında…
Yaptığımız tercihler sonucu toplumda yer edinmeye çalışıyoruz.
Şu her şeyden uzak toplumda “yer edinmenin” ne kadar önemli olduğunu, bu önemin çoğu insanın birinci tercihi olduğunu iyi biliyorum.
Ne kadar önemli şu “saygın olmak”…
Yapay saygınlığın kalıcı olacağını düşünenlere birkaç kelam edeyim.
Bugün biraz karmaşık duygular içindeyken AK Parti Malatya milletvekili Ahmet Çakır’ın babasının vefat ettiğini öğrendim.
Kaç ay önce bilgi sahibi olmuştum Ahmet Çakır’ın babasının yıllardır illet bir hastalıkla mücadele ettiğini…
Yine kaç ay önce öğrenmiştim Ahmet Çakır’ın ailesine nasıl bağlı olduğunu, yıllardır babasının o illet hastalığı ile ilgili nasıl mücadele verdiğini…
Dünyanın en zengini olsanız dahi bu kadar güzel bir saygınlık kazanılabilir mi?
Bir babanın hayır duasını almak kadar daha saygın daha insani bir tutum var mı?
Çakır’ı yıllarca eleştirmiş bir gazeteci olarak söylüyorum ki siyasetçilere örnek olacak düzeyde insani yönü çok yüksek.
Sırf bu yönünden dolayı dahi bazen kalemime oto sansür yapıyorum.
Şu vahşi dünyada, kardeşin kardeşi tanımadığı, çocuğun babayı hiçe saydığı, üç kuruş için ailelerin dağıldığı bir ortamda çoğu makama ulaşmış insani yönü çok yüksek bir siyasetçinin acılı gününde sosyal medyada soğuk birkaç cümle yerine köşemden dua etmek istedim.
Mehmet Çakır amcamıza Allah rahmet eylesin.
Mekânı cennet olur inşallah.
Çakır ailesine ve tüm sevenlerine başsağlığı diliyorum.
Mahir.
