Malatya’da kim ne yaparsa yapsın işin sonunda “yapan” da “seyreden” de aynı ruh haline geçiyor!
İşin sonunda aynı düzlemde sessizce buluşuyoruz!
Tarih 2017 yılıydı.
Yeni Malatyaspor tarihinde ilk defa Süper Lig’e çıkma fırsatı yakalamıştı.
Malatya Belediyesi tarafından Efsane Malatyaspor’a alternatif olarak ve borçsuz kurulan takım TFF 1. Lig’de mücadele verdiği 2016-2017 sezonunda Süper Lig’e göz kırpmıştı.
Oynadığı 34 maçın 18’ini kazanmış ve 7 takımla da berabere kalmıştı.
Sivaspor’un 1 puan gerisinde 61 puanla 2. olup Süper Lig’e çıkmıştı.
Güzel günlerdi.
İşte o güzel günlerin Nisan ayında bir gelişme yaşanmıştı.
Uzun yıllardır “bakanlık” hayaliyle tutuşan şehrin bir Gümrük ve Ticaret Bakanı vardı.
Hem şehrin takımı Süper Lig’e çıkıyordu hem de Malatya’dan seçilen bir siyasetçi Kabine’de yer alıyordu.
Nisan aylarının başında Gümrük ve Ticaret Bakanı Bülent Tüfenkci’nin Yeni Malatyaspor’a bir otobüs bağışlayacağı haber merkezlerinde yer alıyordu.
Koskoca bakan, bakanlığın bünyesindeki bir yolcu otobüsünü bağışlamayacaksa kim bağışlayacak!
Bu haberler eşliğinde 18 Nisan 2017 tarihine gelindiği zaman daha o zaman yıkılması hayal dahi edilmeyen İnönü Stadı’nın önünde TOKİ’nin “anahtar teslim” töreni gibi bir şov yapılmıştı.
Ne günlerdi arkadaş!
Bakan Tüfenkci, YMS’nin Başkanı Adil Gevrek’e otobüsün anahtarını teslim ediyordu.
O gün hemen dibimizde olan Eskişehirspor ile karşılaşacaktık. Evimizde yenilmemize rağmen otobüsün verdiği sevinçle “Canın sağ olsun” demiştik.
Bağışlanan otobüsün önüne de koca koca harflerle Bakan Tüfenkci’ye teşekkür ediyorduk.
Güzel günlerdi.
Siyasilerin boy boy resim verdiği, sektirmeden her hafta maça gidildiği hatta deplasman maçlarında dahi protokolde yerini aldığı dönemlerdi.
2017’den 2022’nin son ayına gelindiği zaman Gümrük ve Ticaret Bakanlığının bağışladığı otobüsün yeni bir sahibi çıkmıştı.
2017 yılında otobüsünde uyuşturucu yakalatan bir yurdum insanı içeri atılmış.
Kendisine ait olan otobüs de o dönemler Gümrük ve Ticaret Bakanlığının garajına çekilmiş.
Bakan Tüfenkci de başkasına ait olan bir otobüsü Malatya Büyükşehir Belediyesi aracılığıyla Yeni Malatyaspor Kulübü’ne bağışlamıştı.
İnanamadınız değil mi?
İşte otobüsün gerçek sahibi bu yurdum insanı mahpustan çıktıktan sonra kaybolan otobüsünü aramaya başlamış.
İstanbul’da her tarafa bakmış.
Gümrük ve Ticaret Bakanlığı dahil her kapıya başvuran bu yurdum insanı tesadüfen kendisine ait olan otobüsün Orduzu Pınarbaşı’nda olduğunu öğrenmiş.
Bu kısımda çok dedikodu var.
Önce haritadan Pınarbaşı’nın nerede olduğuna bakmış.
Yanlışlıkla Kayseri’ye dahi gittiğini söyleyen Pamukhan’ın kırk yıllık çay ocağındaki “kaynaklarım” bu şekilde ifade etti.
Şehirde, bu yurdum insanının Pınarbaşı’ndaki otobüsü nasıl bulduğu ile ilgili 12 teori dinledim!
Bu kaçakçılıktan dolayı yatan yurdum insanının halasının oğlunun Malatya’da askerlik yaptığını, çarşı izninde Pınarbaşı’na gidip “kayıp otobüsü” gördükten sonra kuzenine haber verdiğini söyleyen kaynaklarım dahi var :)
Neyse Bülent Tüfenkci dahi bu otobüsü sittin sene bulamazlar demiştir!
Bu hapisten yeni çıkmış arkadaş YMS Kulübü’ne gelmiş.
Önce Orduzu’yu çok beğendiğini, Esenlik Kafe’nin harika olduğunu vurgulamış.
Sonra “Bu otobüs benim” demiş.
“Halla halla” demişler önce…
Sonra bakmışlar ki otobüs gerçekten bunun.
5 yıldır garajda durması gerekirken binlerce kilometre yol yapan otobüsünü satmaya kalkmış.
“1,5 milyon verin, size vereyim” demiş.
Bizimkiler “hay hay” demiş.
Tevatüre göre bizimkilerden biri Kazancılar İşhanı’ndaki 2. Noter’de satış işlemini yapılması gerektiğini söylemiş.
Ama “Arkadaş beş yıldır bizim olmayan bir otobüsü kullanıyoruz. Rezil olmayalım” haklı gerekçesiyle Abdulgaffar mahallesindeki sote yerdeki 7. Noter’e gitmişler.
Noterde bizimkiler otobüsün bi ton borcu olduğunu öğrenince gerisin geri Kulübe dönmüşler.
Kaçakçılıktan yatan yurdum insanı da otobüsünü alıp gitmiş.
Her derde deva olan Büyükşehir Belediyesi aylık 30 bin liraya sahibi belli olan bir otobüsü kiralayıp Yeni Malatyaspor’a vermiş.
Aslında hikayemiz bitmedi…
Kaçakçılıktan yatıp sonra otobüsüne Yeni Malatyaspor’un el koyduğunu öğrenen yurdum insanı “Bu otobüs benim” dediği sırada Saray mahallesindeki Vitamin Çay Ocağı’nda söylenene göre Bülent Tüfenkci’yi aramışlar.
Bizimkilerden biri “Sayın Tüfenkci, bağışladığınız otobüs bizim değilmiş. Adam buraya geldi, otobüs benim diyor. Ne yapacağız” dediğini ve Bülent Tüfenkci’nin de “Benimle alakası yok” diye cevap verdiğini söylediler.
Çay ocağında söylenene göre “Hemen verin sıkıntı olmasın” demiş Tüfenkci!
Hikâye bitti…
2017 yılında başkasına ait bir otobüsün Bakan Tüfenkci tarafından YMS’ye bağışlandığı doğru.
Stadın önünde anahtar teslim töreni doğru…
Otobüsün gerçek sahibinin Malatya’ya gelip “Bu otobüs benim kardeşim” dediği doğru.
Otobüsün üzerinde neredeyse değerinden fazla icra olduğu doğru…
Ve şu anda “yurdum insanı” diye kodladığım şahsın otobüsünü alıp götürdüğü doğru.
Büyükşehir Belediyesi’nin aylık 30 bin liraya otobüs kiralayıp YMS’ye tahsis ettiği doğru.
Gerisi bir yazarın hayal dünyası…
Vallahi de billahi de Karadeniz fıkrası gibi…
YILMAZ VURAL
10 gün önce Yeni Malatyaspor Teknik Direktörü Yılmaz Vural ile bir araya gelmiş ve Yılmaz Hoca’nın Malatya için bir şans olduğunu belirtmiştim.
Ama son açıklaması Yılmaz Hoca’ya yakışmadı.
Haklıyken haksız duruma düşmüştür.
Seçilmiş belediye başkanlarına karşı üst düzey bir teknik adamın üslubuna dikkat etmesi gerekir.
Kavgayla bu işler çözülmez.
Yılmaz Hoca’nın bu takımı ligde bırakacağına çok inanıyorum ama her taşın altına sorumluluğu olmamasına rağmen elini uzatan, iş çözme noktasında tecrübesinden dolayı çoğu kişinin halledemeyeceği durumlarda hemen reaksiyon alabilen biri, yine bildiğini okumalıdır.
Ama üslup yakışmamıştır.
Bir hava yakaladık ve bu havayı bozacak her farklı durum zarar verir.
Yılmaz Hoca’nın bu üslubu da zarar verir.
