Gücün karşısında eğilme, güçsüzün önünde eğil.
Her tarafın diken olsa da “gül” olmak zorunda olduğunu unutma.
“Gül” olmadan “zakkum” olunamayacağını bil!
Bazen zakkum olmak zorunda olsan da gül olduğunu unutma!
Yağan karın altında buğday tanesi olduğunu unutma ki yeşeresin!
Yeşereceğini dahi düşünemeyenlere inat bildiğin yolda sabret.
Sabret ki umut olduğunu umutsuzluğa kapılanlara ilham olasın.
Eğer bir kuşa dahi ilham olamıyorsan yaşamanın, nefes almanın, havaya polen saçmanın bir anlamı olmaz.
Yaşadığını hissettirmen için önce “anlamlı” ol.
Anlamın yoksa zaten yoksun!
Gülün dibindeki solucan dahi olsan anlamın olacak!
Bu hayata bir “anlam” katamıyorsan bırak…
Çünkü yaşamıyorsun!
BAŞ EDECEKSİN!
Kaç gündür yine bir türküye kapıldım. Yavuz Bingöl’ün “Buğday tanesi” diye bilinen ama benim “Baş edeceksin” dediğim türküsünü kaç gündür saatlerce dinliyorum. Bu türküden anladığımı yukarıda yazdım.
Bekle kar altında kalan buğday tanesi
Yine onun sularıyla yeşereceksin
Gözyaşların çare değil ağlama büyü
Başını dik tutabilirsen boy vereceksin
Gözyaşların çare değil ağlama büyü
Başını dik tutabilirsen boy vereceksin
Her yanında allı morlu
Güller açar türlü türlü
Bu fırtına dünden belli
Baş edeceksin
Korku kar eylemez bir kez yola düşene
Sen bir aşkın içindesin yaşayacaksın
Dört yanını börtü böcek sarsa ne çıkar
Toprağa sıkı sarıl baş edeceksin
