Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun…
Cahit Sıtkı Tarancı 2.Dünya Savaşı yıllarında yazmış bu şiiri.
1946 yılında yazılan bu şiir belki de kıyamete kadar okunacaktır.
Vatanını seven her yurttaş gibi ben de zaman zaman “Memleket isterim” diye başlayıp şu sıralar “ütopya” sayılacak lakırdılar ederim.
Malatya’da ise yapılan veya yapılamayanlar karşısında her zamanki gibi “Memleket isterim” ile başlayan çok cümle kuruyorum.
Kendini bu memlekete sorumlu hisseden her vatandaş gibi ülkemizin ve Malatya’nın daha iyi bir yer olmasını diliyorum Allah’tan.
Tarancı’nın dediği gibi “Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun” diye çırpınıyoruz aslında.
“Kış günü herkesin evi barkı olsun” diye uğraşırken haksızlıkların tavan yaptığı, zulmün artık normalleştiği, kış günü evsizlerin, evi olanlardan daha çok arttığı bir şehir veya ülke karşısında üzülüyorsun.
Çocuklarımıza nasıl bir memleket bırakacağız diye diye saçlarımızı ağarttık!
Siyasetin yalnızca zenginlerin tekelinde olduğu bir ülkede fakirlerin yalnızca seçmen olabildiği bir memlekette “nasılsın” sorusuna “Çok şükür hayattayım” diyen milyonların istediği memleket bu olmasa gerek!
Zenginler kulübüne dönmüş siyasi partilerin karşısında Cahit Sıtkı Tarancı’nın dilekleri ne kadar masum kalsa da 80 yıl önceki üç satır şiirin halen nasıl duygularımızı incittiği ortadayken “isyan” etmek istiyorsun aslında.
Üç kuruşa çalışanların haklarına gasp edilirken çarçur edilen milyonların hesabı sorulmadığı zaman “memleket isterim” diyorsun…
Kendi açıklarını kapatmak için millet adına “tefeci faizleriyle” kredi çekilirken yıllardır ses çıkarmayanların “kısa çalışma ödeneği” kılıfıyla işçilerin üç kuruşuna göz dikilen bir şehirde “memleket isterim” diyorsun!
Her haltı işledikten sonra sokağa çıkamayacak adamların başköşelerde yer alması karşısında “memleket” adına üzülüyorsun.
Dün el kaldırıp her haltı işleyenlere onay verenlerin halen aynı koltuklarda onay vermeleri karşısında benim hayal ettiğim “memleket” bu değil diyorsun.
Kimse kusura bakmasın ama benim istediğim memleket bu değil!
Hayal ettiğim şehir bu şehir değil!
Malatya bu yozlaşmış düzeni hak etmiyor!
Mustafa Dayı gibi sokak sokak gezip bağırmak istiyorum aslında…
Bi gün bu olacak galiba…
